درباره کتاب
کتاب بهار رویش ، مجموعه‌ای از چهار سخنرانی استاد پیرامون آثار و برکات ماه مبارک رمضان است. اولین سخنرانی که سال ۱۳۷۱ ایراد شده، با عنوان «رمضان؛ ریزشها و محرومیتها» است. بحث دوم مرورى است بر دعاى ورود ماه رمضان از صحیفه سجادیه. سخنرانی سوم با عنوان «رمضان؛ ریزشها و رویشها»
تلنگر و هشدارى است برای استفاده هرچه بیشتر از این ماه.
سخنرانى چهارم، تبیینی کوتاه و فشرده بر دعاى وداع امام‌العارفین با رمضان است که این سخنرانی، شب ۲۹ رمضان ۱۳۶۵ ایراد شده است.
در این کتاب، از یک طرف بحث بارش و ریزش بىامان بخششها و عنایتهاى رمضان و رزقهاى وسیع و گستره وجود انسان طرح شده؛ از طرف دیگر، سخن از عوامل محرومیت انسان از این رزقهاى گوناگون است؛ رزق‌هایی برای بدن و فکر و قلب و روح آدمی. برای محروم نشدن از این ریزش بی‌امان رحمت الهی، باید خاک بود تا رویشى داشت.
شرح دو دعای ورود و وداع امام سجاد علیه السلام این دریچه‌ها را برای ما می‌گشاید.
گزیده ای از متن کتاب
در ماه رمضان رزق خدا رزق وسیعی است؛ چون تنها به تن ما نمی‌خواهد رزق بدهد و تنها نان و آب و کشک و دوشاب نیست؛ عنایت وسیع و گسترده‌ای است که همه ابعاد وجودی ما را در بر می‌گیرد: تن و حسّ و وهم و حافظه و فکر و تخیل و تعقل و تفکر و قلب و روح و سرّ مارا، همه را شامل می‌شود؛ چون یک مراحلی از وجود ما هست که هنوز خود ما هم آنها را نمی‌شناسیم. او «فَإنَّهُ یعْلَمُ الِّسرَّ و أَخْفَی است، او به پنهان‌تر از پنهان ما هم آگاه است.
ما برای او بارز و آشکار شده‌ایم، پیچیدگی‌ها و پوشش‌هایمان برای او حائل نیست. ما نمی‌فهمیم که این پیچیدگی‌ها با ما چه کرده و این حجاب‌ها و سترها، چه محرومیت‌هایی را بر ما تحمیل کرده است.»