معرفی روش های ارزیابی طرح های سرمایه گذاری ( قسمت دوم)

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مدیریت بازاریابی، تبلیغات  و روابط عمومی سازمان سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی شهرداری مرکز مازندران، کسانی که کار ارزیابی یک طرح سرمایه گذاری را بر عهده دارند، باید به پاسخ این پرسش دست پیدا کنند که آیا بازدهی که سرمایه گذار انتظار آن را می‌کشد، ارزش ریسک کردن دارد یا خیر؟ در واقع کار ارزیاب نیز تشخیص این موضوع است؛ روش های ارزیابی طرح‌های سرمایه گذاری هر یک به عنوان معیاری از بازده تخمینی سرمایه گذاری محسوب می‌شوند هرچند این شیوه‌ها بر اساس فرض‌های احتمالی و افق‌های پیش روی سرمایه‌ گذاری به پیش بینی شرایط می‌پردازند.

انواع روش‌‌های ارزیابی طرح‌ های سرمایه‌گذاری کدام است؟

برای موفقیت در یک پروژه، باید تجزیه و تحلیل مالی بر اساس یک برنامه ریزی استراتژیک باشد تا بتواند اهداف سازمانی را دنبال کند. به همین دلیل سرمایه گذار باید از روش های ارزیابی طرح های سرمایه گذاری قابل اعتماد استفاده کنند. تنها در این صورت است که هزینه‌های سرمایه گذاری و درآمدهای احتمالی آن به صورت حدودی قابل تخمین هستند. تکنیک‌ها یا روش‌های سرمایه گذاری شامل موارد زیر می‌شوند.

• دوره بازگشت سرمایه
• نرخ بازده داخلی
• ارزش فعلی خالص

زمانی که سرمایه گذاری یک پروژه از لحاظ عملکرد آتی بررسی می‌شود، حسابداران هزینه‌های موجود را با درآمد به دست آمده احتمالی تخمین خواهند زد هزینه شامل جریان خروجی نقدی مورد نیاز برای سرمایه گذاری می‌شود؛ این در حالی است که درآمد آتی یا درآمد حاصل از فروش در پایان یک دوره زمانی به دست می‌آید.

دوره بازگشت سرمایه (PBP)

دوره بازگشت سرمایه (Payback period) یا دوره بازپرداخت که با فرمول (PBP) مشخص می‌شود، به صورت هزینه سرمایه گذاری ایمنی، تقسیم بر جریان سود سالانه محاسبه می‌شود. این دوره با محاسبه زمان مورد نیاز برای بازیابی سرمایه که معمولاً به سال بیان می‌شود، تعریف خواهد شد. این فرمول زمانی به شکل گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد که پیش بینی جریان‌های نقدی در طولانی مدت دشوار باشد.

این گزارش ادامه دارد ...