مسجدجامع ساري

مسجدجامع ساري به دليل قدمت بسيار زياد، يكي از جاذبه هاي تاريخي-مذهبي شهر به حساب مي آيد كه همواره مورد توجه شهروندان و يكي از مقاصد بازديد گردشگران نيز بوده است. اين مسجد در محدوده مركزي شهر و در قسمت غربي خيابان انقلاب ساري، در مجاورت بازار نرگسيه قرار دارد.

به گواه تاريخ، مسجدجامع ساري، كهن ترين مسجد ديار علويان در سرزمين تبرستان است. اين مسجد جزو معدود مساجد تك‌ايواني كشور و هم‌عصر مساجدي مانند فهرج يزد و تاريخانه دامغان است.

مسجدجامع ساري در دوره هاي مختلف به ويژه در زمان قاجار و پهلوي اول به كرّات مورد بازسازي و مرمّت قرار گرفته است. پيشينه تاريخي اين بنا، مطابق مستندات متون كهن به سده هاي اول اسلام بازمي گردد. با اين اوصاف، از اين‌كه اين بنا در دوران بني‌عباس بنيان گذاشته شده، اختلافي وجود ندارد؛ اما در خصوص بنيان‌گذاران آن تفاوت نظر وجود دارد. عده‌اي پس از شكست اسپهبد خورشيد، ابوالخصيب و گروهي نيز يحي

ي‌بن‌يحيي را بنيان‌گذار اين بنا مي دانند؛ اما در اين كه در سال ۴۱۱ه.ق ساخته شده است، تقريباً متفق القولند.

بناي اصلي اين مسجد ۳ محراب دارد. سردر ايوان با كاشي هاي معرق و كتيبه كوفي تزيين شده است. سقف ورودي شمالي داراي تزيينات رسمي بندي و بام بنا تماماً سفال‌پوش

است.

حياط مسجد هسته مركزي بناست كه داراي يك سكوي بزرگ است كه در اواخر دهه هشتاد بازسازي و مرمت شده و در روزهاي بهار و تابستان معمولاً نماز جماعت روي اين سكو و زير سقف آسمان برگزار مي شود. شبستان اصلي كه در جنوب مسجد واقع شده است، داراي محراب و منبر چوبي مشبّك است.

شبستان شمالي و غربي شامل يك هشتي با سقف گنبدي شكل است كه ورودي هاي اصلي مسجد به حساب مي آيند. دو گلدسته آجري نيز در قسمت بام ايوان جنوبي وجود دارد كه نماي خاصي به اين بناي قديمي داده است.

گفتني است، اين بنا در تاريخ ۸ اسفند ۱۳۷۷ه.ش با شماره ثبت ۲۲۷۲ به عنوان يكي از آثار ملي ايران به ثبت رسيده و هم اكنون يكي از مهم‌ترين اماكن شهر براي اجراي برنامه هاي مذهبي، آييني، و حتي سياسي و اجتماعي به حساب مي آيد.