سرعت و آنگاه که مقصد گورستان میشود
سرعت و آنگاه که مقصد گورستان میشود.
آنچه در ادامه می آید نه سخن و نه حاصل پژوهش این وجیزه نویس که ماحصل یک پژوهش علمی از سوی راهور می باشد که در یک پاراگراف کوتاه خلاصه می گردد و آن اینکه « در ایران به دلایل مختلف و از جمله شرایط جاده ها و و و آن شخصی که با سرعت ۱۲۰ کیلومتر در ساعت رانندگی می کند اگر در یک مسیر مشخص پس از چهل دقیقه به مقصد مشخص می رسد فردی که با سرعت ۸۰ کیلومتر در همان مسیر رانندگی می کند پس از ۵۵ دقیقه به مقصد مشخص میرسد یعنی تفاوت زمانی فقط ۱۵ دقیقه است » البته این پژوهش موارد مهم دیگری هم دارد که چون موضوع این نوشته « سرعت » است به همین نکته بسنده شد
اینک پرسش بسیار مهم این است که آیا پانزده دقیقه زودتر به مقصد رسیدن ارزش استقبال از انواع خطرات و حتی مرگ را دارد؟ بی تردید همگان این موضوع تکاندهنده را میدانند که میزان روزانه حوادث رانندگی منجر به مرگ در جاده های کشور بیشتر از میزان روزانه شهادت در جنگ تحمیلی و حتی مرگ در بسیاری از جنگ های منطقه است و این موضوع براستی باید خواب را بر چشم همگان حرام کند و این پرسش را مطرح کند که چرا؟
این در حالی است که باز بر اساس پژوهش های انجام شده عامل انسانی در حوادث رانندگی کشور بیشتر از عوامل دیگر است و این موضوع حقیقتا تاسف بر انگیز و هشدار دهنده است که چرا ما مردم به این آسانی جان شیرین خود را در کام مرگ فرو می بریم؟ آن هم در حالی که طبق آموزه های دینی حفظ سلامت جسم و جان یک وظیفه مهم محسوب می گردد و « خود کشی » گناهی نابخشودنی است!
ملتی با فرهنگ و تمدنی مثال زدنی چرا نباید موضوعانی چنین مهم را مورد توجه قرار دهد و چرا باید آمار مرگ در جاده های کشورش چنین هولناک باشد؟ مگر در مقصد چه چیزی در انتظار من و ما است که برای رسیدن به آن چنین شتابان می رانیم و با مرگ مسابقه « رالی » برگزار می نمائیم؟
وقتی با این جاده ها و اتومبیل های اکثرا غیر استاندارد عامل انسانی تصادفات در رتبه نخست قرار می گیرد دیگر جاده و ماشین را بهانه کردن یک خود فریبی بزرگ و نابخشودنی است آنهم( باز تاکید میکنم) برای ملتی که فرهنگ و تمدنش رشگ بر می انگیزد و باورها و آموزه های دینی اش سر آمد عالم و آدم هستند.
بیائیم در دست گیری از هم و مهرورزیدن و کمک به محرومان و محبت به دوستان و و و همه کارهای زیبا سرعت را مجاز تلقی کنیم و نه در رانندگی که گاه نه « خانه دوست» که گورستان را مقصد ما میکند.
جعفر سهرابی
نویسنده وروزنامه نگار
افزودن دیدگاه