ف مثل فرهنگ سازی

دو کلمه حرف حساب
خدایش بیامرزادش صابر فومنی ( گل آقای نام آشنای روزنامه اطلاعات) را که با آن « دو کلمه حرف حساب» ش طوفانی راه انداخته بود که نگو و نپرس . یک عصر تابستانی پس از صرف دو استکان چای بقول مرحوم دیشلمه و لب سوز که از آبدارخانه شاغلام آورده بودند، بحث نا شکیبایی و کم حوصله گی جامعه بین ما گل انداخته بود که گفت:« ما مردم آنقدر عجولیم که حتی هنگام گذر از دروازه های جهنم هم از سر و کول هم بالا میرویم و همدیگر را زیر دست و پا له میکنیم!»
این ناشکیبایی و کم حوصله گی حالا وبال گردن ترافیک و رانندگی ما جماعت شده است و همه جا خودش را نشان میدهد از پشت چراغ قرمز توقف کردن و سبقت گرفتن تا ... (بقول شادروان آل احمد) الخ ! و غافل از آنیم که بخش اعظم خسارت های جانی و مالی ناشی از تصافات و حوادث رانندگی بخاطر همین عجول بودن است و بس.
حالا حکایت « دو کلمه حرف حساب » روابط عمومی سازمان مدیریت و مهندسی حمل و نقل و ترافیک شهرداری ساری یعنی « حق الناس» در حوزه ترافیک را اگر با آن مثال گل آقای طنز ایران گره بزنیم میشود اینکه خب این هم عجله برای چیست ؟ زود رسیدن ؟ خب بعدش چه ؟ اصلن آیا همیشه عجله ما باعث زود رسیدن ما میشود؟ اگر میخواهیم به هنگام به مقصد برسیم چرا به هنگام حرکت نکنیم ؟
تکمله: ناشکیبایی و عجولانه رانندگی کردن حتی اگر به تصادف و حادثه هم ختم نشود به لگد مال کردن حق الناس که ختم میشود مگر نه این است که چراغ سبز یعنی حق عبور دیگران و چراغ قرمز یعنی تکلیف ما به توقف خب اگر چراغ سبز را نادیده بگیریم حق الناس را نادیده نگرفتیم؟ اگر از خط ویژه عابر پیاده بدون توقف و کم کردن سرعت بگذریم حق الناس را زیر پا نگذاردیم؟ اگر بی دلیل بوق بزنیم و سوهان به روح دیگران بکشیم حق الناس را خدشه دار نکردیم؟ اگر ها بسیارند و فرصت این صاحب قلم اندک پس برای رعایت حق الناس هم که شده است به آئین رانندگی احترام بگذاریم و مقررات راهنمایی و رانندگی را نادیده نگیریم.
جعفر سهرابی
نویسنده و روزنامه نگار